[56] Cecelia Ahern - PORA NA ŻYCIE

Cecelia Ahern - PORA NA ŻYCIE

Wydawnictwo Świat Książki 2015

Przekład: Barbara Jaroszuk

Ocena: 9/10

Lucy Silchester mieszka z kotem w wynajętej kawalerce, wykonuje niesatysfakcjonującą pracę, coraz bardziej oddala się od swoich bliskich i nieustannie kłamie, wstydząc się nagłych i niekorzystnych zmian w swoim życiu. Pewnego dnia, po powrocie z pracy, znajduje na podłodze złotą kopertę, a w niej zaproszenie. Na spotkanie z Życiem. Swoim. Brzmi to może dziwnie, ale Lucy czytała o całej sprawie w jakimś czasopiśmie. Tak czy owak nie potrafi ustalić daty spotkania - jest zbyt zajęta narzekaniem na pracę, wystawianiem do wiatru znajomych i unikaniem rodziny. Jej życie anie jest tym, czym się wydaje. Podobnie jak niektóre z dokonanych przez nią wyborów i opowiedzianych historii. Kiedy poznaje mężczyznę, który przedstawia się jako jej Życie, powtarzanym z uporem półprawdom grozi kompromitacja. Lucy musi nauczyć się mówić prawdę o tym, co jest dla niej naprawdę ważne.

       „Pora na życie” to zabawna, prawdziwa i bardzo życiowa opowieść o kobiecie, która straciła cały sens życia. Zwątpiła w to, że potrafi być szczęśliwa i kochana. To moja pierwsza, przeczytana, książka autorstwa Ceceli Ahern i co mogę powiedzieć? Cóż, z ogromną radością sięgnę po kolejne jej książki.
       Poznajemy tutaj Lucy. To trzydziestoletnia kobieta, którą porzucił chłopak, Blake, straciła pracę i szacunek u ojca, który w rzeczywistości nigdy nie był z niej zadowolony. Bohaterka ta bardzo przypominała mi Bridget Jones z powieści „Dziennik Bridget Jones” autorstwa Helen Fielding, co było ogromnym plusem, bo jestem wielką fanką przygód Bridget.  Historia stworzona przez Panią Ahern pokazuje w bardzo realistyczny i czasem zabawny sposób, jak jedno malutkie kłamstewko potrafi całkowicie skomplikować życie i sprawić, że człowiek może zatracić samego siebie. Silchester’ówna  lubi koloryzować rzeczywistość. Twierdzi, że jeśli nie powie całej prawdy, to nic się nie stanie. W pewnym momencie, pojawiają się tajemnicze listy z Agencji Życia. Ich częstotliwość pojawiania się rośnie wraz z brakiem odpowiedzi ze strony dziewczyny. Poczta pojawia się w pracy, u przyjaciół, u rodziny. Wreszcie trzydziestolatka postanawia spotkać się ze swoim Życiem.  To właśnie ten enigmatyczny człowiek, pokaże jej, że takie „naciąganie” faktów nie jest dobrym sposobem na rozwiązywanie problemów, że prawda może wyzwolić. Wprowadzenie tego bohatera było bardzo dobrym pomysłem autorki, bo Cosmo, jak go później nazywała Lucy, zaczął odgrywać, można powiedzieć, że główną rolę, stał się ucieleśnieniem Życia Lucy. Kiedy go poznaje to zaniedbany wręcz brudny, zasmucony, nieszczęśliwy i gburowaty człowiek w starym i zniszczonym biurze. Z czasem, gdy życie bohaterki się zmieniało i stawała się ona szczęśliwsza, mężczyzna również się zmieniał. Kiedy na jej drodze staje Don, mężczyzna poznany przez pomyłkę, jej życie zmienia się całkowicie. Postanawia walczyć o swoją dawną miłość, ale nie zauważa, że nową i prawdziwą ma tuż pod nosem. Powieść ta pozwala czytelnikowi zastanowić się nad tym co jest w życiu ważne, że czasem trzeba pogodzić się z losem i nawet w najgorszej sytuacji dostrzec coś pozytywnego, bo życie jest za krótkie, żeby tracić je na zmartwienia.
         Komu mogę polecić? Każdemu. Pokazuje ile warta jest miłość, szczerość i zaufanie. Fałszywe przedstawianie siebie nic dobrego nam nie przyniesie, a dużo, dużo więcej możemy stracić. Wspaniała historia, bez dwóch zdań.