środa, 3 sierpnia 2016

[79] Molly McAdams - WYBIERAM CIEBIE

Molly McAdams - WYBIERAM CIEBIE
Wydawnictwo Amber 2014


Ocena: 4/10


Zakochana pierwszą miłością, rozdarta pomiędzy dwoma mężczyznami dziewczyna dokonuje wyboru, który prowadzi do tragedii… Mój pierwszy rok na uniwersytecie wydawał się niemal idealny. Ale jeden gorący weekend, kiedy uległam namiętności, zmienił wszystko… Osiemnastoletnia Harper dorastała w bazie wojskowej pod surowym okiem ojca, oficera marines, i marzyła, żeby wyrwać się spod jego rygorystycznej kontroli. Wyjeżdża na uniwersytet jak najdalej od domu, żeby żyć wreszcie własnym życiem i doświadczać rzeczy, o których dotychczas tylko słyszała od chłopaków z jednostki – jej jedynych przyjaciół. Współlokatorka z akademika wciąga ją w nieznany świat – nowych emocji i nowych uczuć, imprez i przystojnych facetów. Takich jak Brandon i Chase. Obaj są obłędnie seksowni. Obaj są niebezpieczni. I obaj szaleją za Harper. Harper kocha ich obu i wie, że jej wybór złamie czyjeś serce. Ale nie przeczuwa, jak wielki ból przyniesie jej samej…


       "Wybieram Ciebie" to powieść stworzona przez Molly McAdams. Intrygujący opis sprawił, że nabrałam ochoty na przeczytanie tej niedokońca polecanej książki. Nie zniechęciła mnie nawet mało zachęcająca do czytania okładka. Jednak co z tego wyszło? 
      Nie mam zastrzeżeń do tego, w jaki sposób autorka wykreowała swoich bohaterów. Większe "ale" mam co do ich niektórych zachowań w poszczególnych sytuacjach. Moim zdaniem Harper, główna bohaterka, została skrzywdzona swoim dziecinnym charakterem. Nie wiem w ogóle jak Pani McAdams mogła wprowadzić do tej książki taką postać. Infantylność, niezdecydowanie i brak doświadczenia w jakiejkolwiek dziedzinie życia. Przez połowę historii miałam wrażenie, że czytam pamiętnik dziesięcio-, może, dwunastolatki. W dodatku jej życiowe problemy były wyolbrzymiane przez nią samą. Gdy na jej drodze pojawia się Chase, jest świadoma tego, że ten facet nie jest dla niej, jednak coś ją do niego ciągnie. Czyli standardowo, ale to samo w sobie nie było złe. Akcja komplikowała się wtedy, kiedy w życiu Harper zjawia się Brandon. Jedyną pozytywną, wprowadzającą coś do całości, osobą w całej tej historii jest chyba Breanna, chociaż i jej poszczególne zachowania wołają o pomstę do nieba. Jest jeszcze Carter, przyjaciel z przeszłości, który jest w naszej bohaterce skrycie zakochany. Aż chce się zapytać co takiego ma w sobie Harper, że ledwo wyjdzie z domu, a już ma adoratorów na pęczki. Przepraszam jeśli za bardzo ironizuje, ale cała ta historia jest całkowicie nierealna i nierzeczywista. Nawet jak na romans. Chciałabym napisać coś dobrego, i wyszukuje w pamięci jakichś faktów, ale niestety. Harper, kiedy uciekła od dawnego życia i od "Sira", jak nazywać musi swojego ojca, poznaje smak prawdziwych przygód. Dzięki Breannie zmienia swój styl a nawet decyduje sie na piercing w twarzy. Odważnie jak na młodą osobę, która kilka dni temu dopiero wyprowadziła się z domu od apodyktycznego ojca. Trójkąt miłosny Chase-Harper-Brandon, który miał być motywem przewodnim w tej książce okazał się jedną wielką porażką. 
             Nie mogę Wam tej książki polecić, chociaż jeśli sami jesteście ciekawi, proszę bardzo, droga wolna. "Wybieram miłość" to druga część serii. Szczerze? Odważyłam się przeczytać kontynuację "Wybieram ciebie". Opinie poznacie niebawem.



4 komentarze:

  1. Szkoda, że ta książka okazała się być tak banalna :/ jakaś ta bohaterka taka infantylna się wydaje... http://ksiazkowa-przystan.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. Sama nie wiem. W najbliższym czasie na pewno się nie skuszę.

    OdpowiedzUsuń
  3. Książka uwielbiana przez moją siostrę. Gorąco mi ją polecała, jednakże ja wciąż i wciąż nie mogę się na nią skusić, tylko dlatego, ze okładka mnie odpycha i cała ta historia. Ale chyba powinnam jednak zaryzykować, prawda?:D

    Zapraszam do mnie:)
    (recenzentka-ksiazek.blogspot.com)

    OdpowiedzUsuń
  4. A ja Ci powiem, ze druga częśc jest jeszcze gorsza :/ Ta nawet mi się podobała... ale druga?! Sztuczna, naciągana na siłę, odrealniona, beznadziejna...

    OdpowiedzUsuń

Dziękuje za komentarz.
Pozdrawiam i zapraszam ponownie!

Archiwum bloga